Nadat Juventus en Massimiliano Allegri twee jaar geleden uit elkaar gingen maakte de club een redelijk desastreuze keuze. Het plan was om – mede mogelijk gemaakt door de aanstelling van Maurizio Sarri – aantrekkelijk voetbal naar Turijn te halen en zo alle prijzen voortaan op die manier binnen te slepen.

Atalanta is al jaren de best geleide club van Italië. Waar andere clubs deze zomer niet of nauwelijks konden investeren, deden de Orobici dat wel. In Bergamo is men koning, keizer en admiraal van de transferstroom. Iedere keer dat er een speler vertrekt, staat zijn goedkopere opvolger al klaar en gaat de ploeg van Gasperini er niets op achteruit. Sterker nog: het restbedrag wordt slim geïnvesteerd.

En dan Inter. Mijn Inter. Niet vaak werd een kampioensploeg zo snel ontmanteld als deze zomer bij de Nerazzurri gebeurde. Minder dan een week na het afsluiten van de competitie bleek een breuk tussen Antonio Conte en de club niet meer te voorkomen. Een paar weken later vertrok Achraf Hakimi naar Paris Saint-Germain en weer een maand later besloot ook Romelu Lukaku een stap te maken. Hij tekende bij Chelsea.

Met Luciano Spalletti heeft Napoli komend seizoen de meest charismatische trainer van de Serie A voor de groep staan. Bij zijn aanstelling zei de wijnboer annex filosoof annex oefenmeester het volgende: “Ik heb in Rome getraind - de eeuwige stad. Ik heb in Sint-Petersburg getraind - de stad van de tsaren. Ik heb in Milaan getraind - de stad van de mode en de industrie. En nu train ik in Napels - de stad van Maradona. Waar wonderen en voetbal één zijn.”

Milan deed vorig seizoen tot de winterstop mee om de Italiaanse landstitel. Mede door de veelvuldige afwezigheid van sterspeler Zlatan Ibrahimovic en wat andere perikelen stortten de Rossoneri vervolgens wel iets in, maar de uiteindelijke tweede plek betekende dat het doel werd bereikt: Milan kwalificeerde zich voor het eerst in jaren voor de Champions League. De ploeg mag zich wederom opmaken voor een seizoen waarin alles mogelijk is.

Toen aan het einde van vorig seizoen bekend werd gemaakt dat José Mourinho de nieuwe trainer van Roma zou worden, brak de gekte in de Italiaanse hoofdstad direct los. Er werden ijssmaken en pizza’s naar de trainer vernoemd, er verscheen een biertje met zijn hoofd erop, in de wijk Testaccio – waar vroeger het stadion van de Giallorossi stond – verscheen er een muurschildering en er werden zelfs straten omgedoopt tot de Via José Mourinho.

Lazio heeft het op papier prima voor elkaar. De Biancocelesti – die komend seizoen in prachtige shirts spelen – verloren trainer Simone Inzaghi aan Inter. Met Maurizio Sarri haalde voorzitter Claudio Lotito een uitstekende vervanger binnen en ook de selectie herbergt wat mooie namen.

Fiorentina blijft een prachtige club. La Viola heeft een heerlijk stadion, een mooie fanschare, een ambitieuze eigenaar en het spelersmateriaal om ieder seizoen om Europa League-plekken mee te doen. Maar helaas: het komt er de afgelopen jaren telkens niet meer uit. Het is en blijft jammer.

Ook Sassuolo wisselde deze zomer van trainer. De alom geprezen Roberto De Zerbi vertrok na een succesvolle periode naar Shakhtar Donetsk. Hij werd opgevolgd Alessio Dionisi, die net met Empoli naar het hoogste niveau was gepromoveerd en bekendstaat als een aanvallend ingestelde en progressieve trainer.

De Serie A heeft een grote, grijze middenmoot en daar maakt Sampdoria eigenlijk al jaren deel vanuit. De Blucerchiati hebben vaak een paar mooie spelers en zetten meestal een prima trainer voor de groep, maar toch kent de club het afgelopen decennium niet zo vaak uitschieters naar boven – sterker nog: als er een uitschieter is, dan is het meestal naar beneden en staat Samp ineens onder de streep.

Sinds een paar seizoenen zet mooie club Bologna – met wisselend succes – vol in op jong talent. Ook dit jaar hebben de Rossoblu een mooie selectie staan, maar net als de vorige Serie A-jaargangen is het nog maar de vraag of het de jonkies lukt om constant en regelmatig te presteren.

Rondom Cagliari zijn de verwachtingen eigenlijk altijd hooggespannen. De Rossoblu hebben vaak een lading aan interessante spelers en lijken de algehele selectie voorafgaand aan het seizoen meestal goed op orde te hebben. Het minpunt: zodra het seizoen start vallen de resultaten vaak toch tegen.