Verscheen op: Catenaccio.nl
Datum: 10 augustus 2016
Frank de Boer is de nieuwe manager van Internazionale. De Nederlander wordt de achtste trainer van de Italiaanse club sinds 2010, het jaar waarin de Nerazzurri de Champions League veroverden. Destijds stond José Mourinho aan het roer van het schip, dat behoorlijk wat verborgen gebreken bleek te hebben. Zeven kapiteins slaagden er niet in de ploeg weer op koers te krijgen, maar Inter ging ook nooit helemaal ten onder. Aan De Boer de taak Inter, dat al sinds het seizoen 2011/12 niet meer aan de Champions League deelnam, terug naar het eiland van de (internationale) top te leiden. Het welkomstwoord van een fan die snakt naar de successen van weleer.
Om mijn liefde voor Inter te begrijpen, moeten we terug naar de lente van 2010. Het tiki-taka van Barcelona is dan op de toppen van zijn populariteit. Messi en consorten worden steevast de hemel ingeprezen. Het team van Pep Guardiola speelt zoals de filosofie van Johan Cruijff het voorschrijft. Voetbal als kunstvorm. Geperfectioneerd positiespel, waardoor zelfs in de kleinste ruimtes de voetballende oplossing gevonden kan worden.
Desondanks wordt Barcelona in de halve finale van de Champions League uitgeschakeld door het robuuste Inter van José Mourinho. Inter speelt niet mooi. Het heeft geen baltovenaars zoals Andrés Iniesta en ontbeert het aan een sterspeler als Lionel Messi. Voor Mourinho zijn Wesley Sneijder, Samuel Eto’o en Diego Milito de belangrijkste aanvallende troeven. Twee afdankertjes van de schatrijke Spaanse topclubs. En een goaltjesdief die voortbestemd leek om op het niveau van Genoa te blijven spelen. Wat Inter wél heeft, zijn slopers in de verdediging. In Europa leunt Inter dan ook vooral op haar ijzersterke defensie. Vervolgens countert het naar de overwinning. Het is dodelijk effectief, maar niet direct leuk om naar te kijken.
In Nederland vallen veel voetballiefhebbers dan ook over het verdedigende spel van Inter. Ik niet – ik ben fan van Inter. Counterend naar de overwinning, het is Inter tegen de rest. Als een roversbende gaat het team van Mourinho wedstrijd na wedstrijd op zoek naar de winst. Ik vind het prachtig.
Het Bayern München van Louis van Gaal wordt dankzij twee goals van Milito, mijn favoriete speler, verslagen waardoor Inter de Champions League pakt. Op dat moment is het nog geweldig om Interista te zijn.
Trots op Inter
Mourinho en Inter genieten tussen 2008 en 2010 met volle teugen van hun verstandshuwelijk. Eigenaar Massimo Moratti en Mourinho willen hetzelfde: hun gekwetste ego oppoetsen met een zegetocht langs de Europese velden. Het huurleger van Mourinho versus de rest van de wereld. Gedurende zijn periode als trainer van Inter groeit Mourinho’s populariteit voortdurend. De manager leidt een hetze tegen aartsrivaal Juventus, iets wat het altijd goed doet bij de Inter-fans. Tijdens zijn eerste persconferentie geeft de Portugees al antwoord in het Milanees dialect.
Aan het huwelijk komt in de zomer van 2010 een einde. Op de avond van de Champions League-winst maakt Mourinho bekend Inter te gaan verlaten. Hij blijft in Madrid en wordt manager van de plaatselijke Real.
Het is voor mijn Inter het begin van het einde. De Milanese grootmacht blijft hangen in haar overwinningsroes en vergeet door te selecteren. Het basiselftal dat in Madrid de Champions League wint, heeft een gemiddelde leeftijd van liefst 29,6 jaar. Wesley Sneijder is de enige speler onder de 26. Andere jongelingen komen tekort. Een terugval is voorspelbaar.
Het verval en de desillusies
In de eerste vier seizoenen na het vertrek van Mourinho eindigt Inter achtereenvolgend als tweede, als zesde, als negende en als vijfde. In deze periode lijden de Nerazzurri onder liefst zes verschillende trainers vervelende nederlagen tegen degradatiekandidaten als Novara, Chievo en Siena. Het absolute dieptepunt is het thuisverlies tegen Udinese. In mei 2013 winnen de Bianconeri met 2-5 in het San Siro. Inter wordt volledig overklast. In de Champions League ontbreken de Nerazzurri dan al sinds 2012. Het is definitief: ik ben fan van een vervallen topclub.
De heimwee naar het succesvolle verleden is groot. Zo groot dat kampioenenmaker Roberto Mancini in het najaar van 2014 terugkeert als manager van Inter. Onder de charismatische trainer – die met een 1-1 gelijkspel tegen Milan zijn rentree maakt – hervindt Inter wat van haar verloren internationale allure.
In tegenstelling tot veel van zijn voorgangers straalt Mancini uit dat het allemaal goed komt. En waarom zouden we hem niet geloven? Mancio maakte Inter tussen 2004 en 2008 drie keer landskampioen, pakte de Engelse landstitel met Manchester City en heeft een bepaalde rust over zich. Tegen beter weten in wordt Mancini als een verlosser binnengehaald.
Al snel stelt het resultaat van de trainerswissel teleur. Het herstel van het zieke Inter gaat met horten en stoten en ook met Mancini als manager worden de verwachtingen van de enthousiaste en trouwe fans niet waargemaakt.
Een van mijn grootste desillusies is de uitschakeling in de Coppa Italia door Napoli. Inter speelt een uitstekende wedstrijd en maakt aanspraak op de overwinning. Verrassend genoeg speelt verdediger Andrea Ranocchia Napoli-spits Gonzalo Higuaín volledig uit de wedstrijd. Tot de negentigste minuut. Higuaín loopt vrij en Napoli gooit snel in. Ranocchia lijkt de bal te hebben, maar struikelt over zijn voeten. Higuaín scoort. Ranocchia faalt weer. De centrale verdediger gaat de boeken in als de slechtste aanvoerder in de historie van Inter en staat symbool voor de periode post-Mourinho. De Nerazzurri zijn uitgeschakeld in de Coppa Italia. Een kans op eremetaal wordt onnodig verspeeld. En dat doet pijn.
Inter eindigt in het seizoen 2014/15 als achtste en grijpt naast Europees voetbal. Ondanks het falen in de competitie, in de beker en in de Europa League wordt Mancini wat tijd gegund. Hij werkt immers vooral met spelers die onder zijn voorganger werden gehaald. Een nieuw seizoen betekent nieuwe kansen en vooral: nieuwe spelers.
Mancini als verlosser
In de zomerstop versterkt Inter de selectie flink. Het start de voetbaljaargang dan ook goed. De supporters, inclusief ikzelf, hopen op betere tijden. Dit Inter moet mee kunnen doen om de bovenste drie plekken. Het vertrouwen lijkt gegrond.
In de winterstop doen de Nerazzurri nog volop mee om de Scudetto. Desondanks is Mancini niet volledig tevreden. Waar de manager al sinds zijn terugkeer bij de club om het halen van Yaya Touré vraagt, lijken eigenaar Thohir en sportief directeur Ausilio hem hier niet in te steunen. Het is in de winterstop van het seizoen de eerste stoorzender in de relatie tussen bestuur en manager. Omdat de resultaten op dat moment nog goed zijn, wordt de spanning weggemoffeld. De spelers, het bestuur en de fans verkeren in een overwinningsroes. Het probleem zal zichzelf wel oplossen.
Mancini haalt echter zijn gelijk wanneer Inter na de winterstop volledig instort. Er worden opeenvolgend punten verspeeld tegen Sassuolo, Atalanta en Carpi en het kampioenschap is volledig uit zicht. Zelfs plaatsing voor de Champions League komt in gevaar. Vlak voor de derby tegen Milan dringt Mancini nog maar eens aan: versterking of verval. Het bestuur zwicht niet. Van de komst van Yaya Touré is geen sprake. Ik zit in het stadion als Inter met 3-0 van Milan verliest. Mijn favoriete team valt terug op de ranglijst. Juventus, Napoli en Roma denderen door, Inter haakt af. Kwalificatie voor de Champions League is verspeeld en de Nerazuzurri eindigen op een vierde plek. Voor de zoveelste keer sinds 2010 blijven de supporters gedesillusioneerd achter. En Mancini? Die voelt zich niet gesteund door het bestuur en is gefrustreerd.
Dit gevoel wordt versterkt wanneer Erick Thohir het merendeel van zijn aandelen in juni van dit jaar verkoopt aan de Chinese investeringsgroep Suning. De groep kondigt aan hevig te willen investeren, maar wil dit vooral in jong talent doen. Mancini begrijpt dit niet. De manager geeft aan zijn basiselftal direct te willen versterken en vraagt om het halen van Antonio Candreva en Yaya Toure. Enkel de eerstgenoemde komt. Touré wordt door het bestuur uitgesloten en wordt beschouwd als te oud. Mancini voelt zich gepasseerd.
Wanneer het verhaal vervolgens naar de Italiaanse media wordt gelekt en breed wordt uitgemeten, doe ik de spanning af als een kleinigheid. Italiaanse media houden van spektakel en Mancini zal nog wel een seizoen aanblijven. Over zijn vraag naar Yaya Touré worden op de social media dan al grappen gemaakt. Mancini wordt vergeleken met een verwend jongetje.
De voorbereiding van Inter op het huidige seizoen verloopt onrustig. Niet alleen Mancini is ontevreden, ook aanvoerder Mauro Icardi zorgt voor oproer. Via zijn zaakwaarneemster laat hij weten naar Napoli te willen vertrekken. Inter belooft Icardi een contractverlenging en probeert hem in Milaan te houden.
Hetzelfde probeert de investeringsgroep bij Mancini. Het contract van de manager loopt in de zomer van 2017 af, maar als Inter erin slaagt zich via de competitie voor de Champions League te plaatsen, dan zal het contract van Mancini worden verlengd. De trainer weigert. Indien de club zich niet verder versterkt, dan is plaatsing voor de Champions League nagenoeg onmogelijk, zo gelooft hij. Mancini lijkt zich niet te realiseren dat het halen van (oudere) spelers als Yaya Touré door de opgelegde Financial Fair Play restricties nagenoeg onmogelijk is.
Na het weigeren van het contract is de positie van Mancini onhoudbaar. Wanneer Inter afgelopen zaterdag in een oefenduel met 6-1 verliest van Tottenham Hotspur is het besluit al genomen; Roberto Mancini moet vertrekken. Frank de Boer, waarmee de eerste contacten al twee weken eerder zijn gelegd, wordt – niet geheel verrassend – de nieuwe manager. Inter-president Thohir gaf in het voorjaar van 2014 al aan gecharmeerd te zijn van het werk van De Boer. Mancini verlaat Inter als zeurpiet. Het respect van de supporters heeft hij dan al verloren.
Wat kan De Boer verwachten?
Het is aan De Boer de taak de filosofie van de nieuwe Inter-eigenaren wél te volgen. Zowel investeringsgroep Suning als president Erick Thohir zijn bereid fors in Inter te investeren. Voorlopig wordt dit echter bemoeilijkt door de door de UEFA opgelegde omtrent het Financial Fair Play. Vanaf de zomer van 2017 is het uitgeven van grof geld weer mogelijk. Tot dan toe worden aanwinsten vooral gefinancierd met het gebruik van ingewikkelde constructies.
Suning en Thohir hebben meermaals aangegeven vol in te zetten op het opleiden van jonge voetballers. Op dit gebied lijkt De Boer de ideale manager voor Inter. De Nederlander is het gewend om talent vanuit de jeugd door te laten stromen naar het eerste elftal. Bovendien hebben de Nerazzurri de beschikking over een van de beste jeugdopleidingen van Italië. Jong Inter won vorig seizoen de beker voor Onder-21 elftallen en veroverde in 2012 de Next Gen Series, door Ajax in de finale te verslaan.
De verwachting is dat Inter dit seizoen mee gaat doen om de tweede plek in de Serie A. Zowel sportief als financieel gezien is kwalificatie voor de Champions League een must. Bovendien hunkeren de fans naar succes. Net als bij Ajax wordt het team van Inter nog steeds beoordeeld als bij een absolute topclub. De Interisti zijn kritisch. Hoewel het pijnlijk is, hebben de supporters in Milaan zich er wél al bij neergelegd dat aartsrivaal Juventus voorlopig ongenaakbaar is.
De Boer zal bij Internazionale moeten omgaan met enkele lastige jongens. Bij Ajax had de oefenmeester er al moeite mee om spelers als Ricardo Kishna en Mounir El Hamdaoui in toom te houden, in Milaan krijgt hij te maken met aanvoerder Mauro Icardi. Deze zomer poogde Icardi een transfer naar Napoli te forceren, maar kreeg zijn zin niet. Een mediaoorlog volgde, waarin ook zaakwaarneemster en vrouw Wanda Nara een belangrijke rol speelde. De Boer zal Icardi en Nara moeten overtuigen van zijn plannen. Lukt dit en blijft de spits, dan is een tweede plek in de Serie A en dus kwalificatie voor de Champions League niet volledig onhaalbaar.
Concurrenten Napoli en Roma verloren met Gonzalo Higuaín en Miralem Pjanic namelijk hun sterkste spelers aan het al genoemde Juventus, waar Inter zich al aardig versterkte. Éver Banega werd al transfervrij overgenomen van Europa League-winnaar Sevilla en Italiaans international Antonio Candreva kwam over van Lazio. Zelfs zonder het halen van Yaya Touré staat er een prima elftal. Dit leek Mancini zich niet te realiseren.
Als Frank de Boer er in slaagt om de plannen van het bestuur te volgen en om de Italiaanse taal te leren, dan is het project er een om in de gaten te houden. Aan De Boer de taak om Inter weer de trotse club van weleer te maken. Het zou deze Interista – na zes magere jaren – enorm goed doen.
Reactie plaatsen
Reacties